هاله ی انسانی

هاله ی انسانی

هاله ی انسانی

سایکو ترید – قسمت پنجم

نوشته فرهاد مقدم سلیمی

در اواخر دهه ی پنجاه میلادی پروفسور «والتر جی کیلنر» (walter j. kilner) که ریاست بیمارستان سنت توماس لندن را بعهده داشت آزمایشی انجام داد که تاثیر بسزایی بر دانش سایکوفیزیک گذاشت.پروفسور کیلنر با استفاده از ماده ای به نام «دیسیانین» (dicyanine) توانست از بیماران خود عکس های عجیبی بگیرد. آزمایش او را امروزه ما می توانیم به سادگی انجام دهیم. دیسیانین که ماده ی آلی و کریستالی است به همراه تک مولکول خود که سیانین نامیده می شود یک حساس کننده (sensitive) است که در ساخت و ظهور فیلمهای عکاسی کاربرد دارد. این ماده را که البته کمی گران قیمت است (یک شیشه ی کوچک حدود ۱۲۰ هزار تومان) می توان از فروشگاههای فروش مواد ظهور عکس تهیه نمود.مقداری از دیسیانین را که به صورت مایع آبی رنگی می باشد روی فیلم مخصوص دوربین های تک فریمی ( مثل دوربین های قدیمی) بطور همسطح پخش می کنیم. صبر می کنیم تا دیسیانین خشک شود . البته نکته ی مهم در این قسمت بطور یکنواخت پخش کردن دیسیانین است. چون در غیر اینصورت آزمایش نتیجه ی مطلوبی نمی دهد. اکنون فیلم را داخل دوربین عکاسی قرار می دهیم. و سوژه ای را انتخاب می کنیم. عکسی که از سوژه می گیریم پس از ظاهر کردن همانند عکس های زیر خواهد بود :

هر دو عکس بالا از دو نفر و در شرایط روحی متفاوت گرفته شده است.

پروفسور کیلنر رنگ های مختلف و متنوع اطراف شخص را هاله (aura) نامید و در کمال تعجب دریافت که رنگ هاله در شرایط مختلف فکری متفاوت است. بطور مثال در هنگام آرامش رنگ هاله آبی و یا زرد و در هنگام شهوت رنگ هاله به رنگ قرمز یا صورتی در می آید. در سال ۱۹۶۳ میلادی کیلنر کتاب انقلابی خود بنام “اتمسفر انسانی” را منتشر ساخت و در آن توضیح داد که چگونه می توان از روی رنگ هاله به روحیات مریضان ( و دیگر انسانها) پی برد و برای مداوای ایشان اقدام نمود.

 

 

هاله ی انسانی